რატომ ჭორაობს ამდენი ხალხი

რატომ ჭორაობს ამდენი ხალხი,
რომ თითქოს მოკვდა იაგო დღისით,
კაცი მე ვნახე ამ დილას მზისით,
ეღიმებოდა ნამთვრალევს მისით.

ცოტას ოხრავდა მაგრამ რა უშავს,
ძაღლი კოჭლობით არა მომკვდარა,
თურმე ეს კაცი იაგო არა,
მისი დობილი ნანა მომკვდარა,

მივვარდი საფლავს მეორე დღისით,
თავი დავადე მის კუბოს მზისით,
გულმა წამიღო თითქოს გაიპო,
ამ ღამეს ვათენ დარდებში, ფიქრში..

მიყვარდა როგორც ტაბიძეს - ოლღა,
მიყვარდა როგორც ილიას - ქართლი,
მიყვარდა როგორც ვარდები ჭრელი,
მას ვარდს ვჩუქნიდი ყოველი დარდით.